کابوس

شب ها دست به قلم می شوم...

                                   تا خـواب را بخوابانم!

شاید...

         کــابـوس های نبودنت

                                 دست از سر جان خسته ام بردارند...

مسافر

مـــن...

همان مسافر چمدان به دست هستم!

که راهی جز رفتن به شــاهـــراه چشـمانت،

بلـد نیست...

معادله

به جرم گرفتن دست هایت،

محکوم به بی خوابی شده ام!

محکوم به بی سرانجامی...

محکوم به بی حیایی...

بر سر دوراهی ماندن و رفتن،

دل به دریا میزنم

اما...

دریا طوفانی شده است...

میان هیاهوی بی قانونی!!

خنده را بر لب هایم دوخته ام.

اما در درونم،

نبرد عقل و احساس بیداد می کند!

دل کندن از تو

سخت ترین معادله قلبم شده است!!

که معلوم و مجهولش را گم کرده ام...

فردای من...

میان گرمیِ دستانت جا مانده است!

بعد از تو...

گرمیِ هیچ دستی،

دلم را نخواهد لرزاند.

در دنیای عروسک هایم خواهم ماند

بزرگ شدنم را تنها "تو" با آمدنت خواهی دید...

حال و هوایم از دلنوشته هایم گذشته است

این روزها...

با هر خنده اجباری،

بارها سجده می کنم

تا غرور خورد شده ام را سر و سامان دهم...

 

اسطوره

آغــوش تـو...

 آرامـگاه ابـدی مـن خواهـد بود!

همـان جـا که مُـردن، آغـاز زندگیـست.

بــوسـه هـای تـو...

تنـها نـوش داروی واپسیـن لحظه هایـم.

دستـهایم را که میگیری،

خـوشبـخـت ترین بـانـوی شـهر می شوم!

تــو...

تنـها اسـطـوره ایـن شـهر پُر هـیـاهـویـی!

تنـها نـگاه تـوست...

که چشـمان وحـشی اَم را رام می کـند!!

و مــن...

در تـکاپـوی آرامـش

به ریـسمان وجـودت چـنگ خـواهم زد!

تا آرام در میـان دستـانـت بـال گشـایـم...

انتظار

چشمانم باور دارند...

آمدنت رویا نیست!

اما...

سالهاست که جاده ها،

از خیره ماندن چشمانم خسته اند...

جای خالی

جای خالی ات را این حوالی بو می کشم!!

ماندنی باش!

          بعد از رفتنت،

               ویرانی قلبم آباد نخواهد شد...

نفس

"یـــعــقـــوب"...

        پیـــــراهن جـا مـانـده از یـوســـــف را بـو مـی کـشد،

                                                                           تـا آرام شـود...

مــــن چـه بـگویـم!

          در شـــهری نــــفـس مـی کـشـم،

                                                    که نفــــــس های تـورا گـم کـرده اسـت...

لبخند

لـــبخند بزن..

با لبخندت،

نــفــس هایم را جانِ دوباره بده.

خورشیــد وجـودت را شباهنگام هم بتابان!

بگذار از گرمـای وجـودت،

سـراپا "عــــشـــق" شوم...

خواب

بـــــــــــــــــــــــــــی شــــــــــــــــــــکــــــــــ !

                                                      تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو...

هــــمان خــــواب هــای شــیــریـــن کـــودکـــانه ام هســــتی!

کـــه حــــــــــالــــــــــا

                              تــعبیـــــــــــــــــر شــده ای...

ساعت

از آن روز که رفته ای

عقربه ساعت هم شکسته است

زمان نمی گذرد،

تنها خاطراتت مرا دوره کرده اند...

.