تــــــــــــــــــــــــو...
از کـــــدام "جـــــــــــــاده"
به قلــــــــــــــــــــــبم آمـــــدی؟!
که...
حـــــــــــال و روزم،
در نـــــــبودت،
"کـویـــــــــــــــــــــــــــــری" می شــود...
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۲۸)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲۰)
آخرین مطالب
- ۹۴/۰۶/۰۲پیراهن یادگاری
- ۹۴/۰۵/۲۸احساس
- ۹۴/۰۵/۱۴عینک
- ۹۴/۰۵/۰۸خواب بی پایان
- ۹۴/۰۵/۰۱دست نوشته
- ۹۴/۰۴/۳۰خیال تو
- ۹۴/۰۴/۳۰بی قراری
- ۹۴/۰۴/۳۰فنجان
- ۹۴/۰۴/۲۵راه مخالف
- ۹۴/۰۴/۲۴شعر
پربیننده ترین مطالب
- ۹۴/۰۵/۰۸خواب بی پایان
- ۹۴/۰۴/۰۶لبخند
- ۹۴/۰۴/۰۲تک درخت
- ۹۴/۰۴/۳۰فنجان
- ۹۴/۰۳/۱۷هم آغوشی پاک...
- ۹۴/۰۴/۰۶خواب
- ۹۴/۰۴/۱۵مسافر
- ۹۴/۰۴/۱۶اشک
- ۹۴/۰۴/۰۷نفس
- ۹۴/۰۴/۲۲نگاه
پیوندهای روزانه
زمزمه های عاشقانه ات را در گوشم جاری کن
من همانم،
که گوش هایم...
جز صدای تو،
برای همه ناشنوا است...
.
.
مـــــرا در مــــیـــان بـــــــــــرگ ریــــــــزان پاییـــــــز تنـــــــــــها نــــــگـــــــذار...
مــــــــــــن...
در مـــیــــان "پــــــادشــاهیِ" ایـــن فـــــصل،
بـــدونِ تــــــــــو
"بــــــــردگی" می کــنم...
.
حریم نگاهت را به دور من حلقه کن...
می خواهم من فقط مالک چشمانت شوم!
می خواهم نگاهت را به قیمت خیره ماندن خریدار شوم...
دلم مالکیتت را مالک شده است...
دستانم را بگیر،
راه را به چشمانم نشان بده...
در سیاهی چشمانت مدت هاست که راه را گم کرده ام...
.
هر ثانیه که به رفتنت نزدیک تر می شوم،
طناب بغض هایم نزدیک تر می شود!
نبض بی قراری هایم تندتر می زند...
نفس هایم با التماس زندگی می دهند...
آمدنت شیرین بود،
رفتنت تلخ...
اما،
امید آمدنت مرا زنده می کند!
به پای قرارهایمان، همان جا که عازم شدی
با غرور ایستاده ام...
عجولانه به سویم بازگرد،
غم دوریَت ذره ذره مرا آب می کند...
.
دل به جاده میزنم...
تا با گذر زمان،
زخم هایم را تسکین دهم،
اما چه فایده...
به کوه مینگرم،
تصویر تو بر آن نقاشی شده است...
به درخت تنومندِ کنار جاده مینگرم،
تصویر جسم تورا نمایان میکند...
به چراغ های چشمک زنِ جاده که مینگرم،
تنها نور چشمانت را به من یاد آور میشود،
که گیرایی أش مرا عاشق کرده بود...
به نوشته های جاده که مینگرم،
اسم تورا فریاد میزنند...
هرچقدر به انتهای جاده نزدیک میشوم،
ضربان قلبم تندتر میشود،
قلب من میداند...
انتهای جاده سرابی بیش نیست!
اما هنوز هم،
به امید پایان راه،
پر از باتو بودنم...
.
خدایا...
حکمت تک درخت خشکیده ات،
در میان آن بیابان دوردست را...
منِ خسته می دانم!
نه آن رهگذر...
که تنها چوب خشکیده می بیند...
.
آنقدر دوستت دارم
که دلتنگی هایم مرا به سوی خیالت رهسپار می کنند!
نیستی...
اما یاد خنده هایت بی شک،
امشب مرا دیوانه می کند...
.
