خیال تو

تب عشق آسمانیت، مرا دیوانه می کند

عبادت تو، مرا آرام می کند

کسی نمی داند، در سرای تنهایی ام

خیالت با دلم، چه ها که نمی کند!!

بی قراری

در بی قراری هایم...

مجرم تو بودی

که دلتنگت بودم!

کمی آرامتر ناآرامی هایم را آرام کن...

فنجان

حــــرفِ رفـتـن می شــود!

فـــــــــنجان را بـَر می دارم...

داغِ داغ ســَــــــر می کِـشَـم!

تا تـو نـدانی،

ســــــوخـتـنـم... 

از رفـتـنـت بـــود یـــــا چــــــایِ داغ...

راه مخالف

مــــن به جــُــنــــوب مـــی روم،

تــــــــو به شــُــــمال!

مــــن بــرای ســــــوخـتن در عــشــقــت

تــــــو بــرای ســـــــرد شـدن از عــشــقــم...

شعر

مرا اینگونه عاشق کن

با همان شعرهای پاک و بی ریا

که از اعماق وجودت مرا صدا می زنند

همان شعرهایی که مرا به تو زنجیر کرده اند

تا مبادا بی مهری ها دلم را سیاه کنند...

به یادم باش

تو به یادم باش...

بی شک
من در چنگال دنیا هم بر فردوس برین پادشاهی خواهم کرد...

نگاه

تو همونی که امیدی واسه فرداهام میاری

واسه روز دیدن من تو داری طاقت میاری

من چشامو بسته بودم تو به من سادگی دادی

واسه حس داشتن تو یه بغل عاطفه دادی

من هنوزم توی دنیام دارم دستاتو می گیرم

ای خدای مهربونم دارم باتو جون می گیرم

شب رسید میون چشمام، تورو دیدن شده رویام

ای دوای همه دردام، بی تو چه غم داره دنیام

دارم رو به نور می رم، رو به یه فردای دیگه

همون فردایی که بامن، داره از چشمام میگه

یه امید تازه دازم توی این دنیای تاریک

یه امید واسه نگاهم که خدا هم منو میدید...

به یاد شهید شهرام محمدی

مالمیر پر ز غمه وابوین خَوَردار / بادِ گرمی ز جنوب اِوِید مِنه مال

بادِ تَش بی بخدا، تَشِ غَریوی / تَشی که وَست به جونُم سی گاگِریوی

میش کال تو چپ بزن ایلُم عذادار / آ شهرام رهد به سفر دی نید غمخوار

تو نماد مردی و مردونگی مِن بختیاری / تَندیسِت طلا گِروم سی آسِماری

تو بِخَوس با افتخار ای شیر زَردُم / ایلِ مو تی به رَهته مو پُر ز دَردُم

بعدِ تو شیرونِ زرد ایان به میدون / هَمِسون سی دیدنت وابیدِن حیرون

آ شهرام تو رهدی و یادت نرهده / اسم تو تا قیامت مِن دلا مَنده

 

تقدیم به روح پاک شهید شهرام محمدی که در سانحه آتش سوزی پتروشیمی با افتخار به درجه شهادت نائل شدند.

دریا

امــــروز...

           دریــــــــــــــــــــــــــا...

مــرگ دسـتـه جـمـعـیِ مــــاهیــان را

                                            به چـشـم خـود دیـد...

هــمــه به دنـبـال آب مـسـمـوم در دریــــا بودنـد!

امـــا...

کسـی نـفـهـمـیـد

امـــــروز که تـنـت را به دریـــــا سپـردی،

ماهــــــــی ها...

                   خـود را قـربـانـی کـردنـد

تـا مــبادا دریـــــا

                      با شــهـــوت طـــــوفانـی اش

                                                             تــو را لـمـس کـنـد...  

اشک

طغیان اشک هایم را هیچ آرامشی آرام نمی کند

جز ساحل چشمانت!

چهره ات را میان هزاران دلتنگی بخاطر می آورم

تصویر خنده هایت چشمان مرا طوفانی می کند

دوریت را دلم از بر شده است!

می خواهد عذاب رفتنت را بر جانم بپوشاند...

خواب را در رویا می جویم!

چشمانم مدت هاست که با خواب غریبه اند...